Protesty w Lizbonie przeciwko Lokowaniu Bezdomnych Imigrantów w Szpitalu Wojskowym
W sobotę ponad 1000 mieszkańców Lizbony zgromadziło się, aby zaprotestować przeciwko decyzji rządu Portugalii i władz miasta o umieszczeniu bezdomnych imigrantów w opustoszałym budynku szpitala wojskowego w dzielnicy Belem. Protestujący wyrażali swoje niezadowolenie, oskarżając rząd i lokalne władze o zaniedbywanie potrzeb mieszkańców Lizbony na rzecz przybyszów.
Główne Hasła Protestu
Uczestnicy manifestacji wznosili hasła takie jak:
- „Szpital potrzebny miejscowej ludności!”
- „Zacznijcie dbać o swoich!”
- „Słuchajcie obywateli!”
Protestujący, wśród których dominowali mieszkańcy południowo-zachodniej części stolicy, wyrazili swoje niezadowolenie z powodu decyzji o przekazaniu szpitala wojskowego na potrzeby imigrantów, zamiast na cele społeczne dla lokalnej społeczności.
Krytyka Decyzji Rządu
Vitor Pereira, szef stowarzyszenia seniorów Curifa i współorganizator protestu, oskarżył rząd i władze miasta o niewywiązanie się z obietnic dotyczących przekształcenia opustoszałych pomieszczeń szpitala wojskowego na ośrodek opiekuńczy dla seniorów oraz żłobek.
- „Rząd Portugalii nie dba o swoich obywateli, a troszczy się o obcych. Wielu tutejszych seniorów czeka od lat na ten dom spokojnej starości, obiecany w przeszłości przez władze” – powiedział Pereira.
Plany Rządu
4 czerwca rząd Portugalii pod przewodnictwem Luisa Montenegro ogłosił, że na terenie opustoszałego budynku szpitala wojskowego powstanie ośrodek tymczasowego pobytu dla imigrantów, w którym docelowo ma być przygotowanych 200 miejsc noclegowych.
Podsumowanie
Protesty w Lizbonie odzwierciedlają narastające napięcia między potrzebami lokalnej społeczności a polityką rządu dotyczącą przyjmowania imigrantów. Mieszkańcy domagają się, aby władze skupiły się na realizacji wcześniejszych obietnic dotyczących infrastruktury społecznej, takiej jak domy opieki dla seniorów i żłobki, zanim przeznaczą zasoby na potrzeby przybyszów. Konflikt ten pokazuje trudności, z jakimi borykają się rządy w balansowaniu między obowiązkami wobec własnych obywateli a zobowiązaniami międzynarodowymi w zakresie pomocy humanitarnej.